rozdział 1.

     Odgarnęłam włosy z oczu i rozejrzałam się ponownie po pokoju. Nie mogłam znaleźć żadnego z moich znajomych w pomieszczeniu wypełnionym pijanymi nastolatkami. Dlaczego ja zgodziłam się tu przyjść? - zastanawiam się, idąc do kuchni. Jest tu trochę lepiej, bo pokój wypełniony był wonią alkoholu. Myśl, że ludzie rzeczywiście piją te rzeczy sprawia, że ​​mój żołądek rezygnuje. Podeszłam do lodówki i otworzyłam ją, żeby zobaczyć, czy jest tutaj coś do picia, oprócz alkoholu. Wzrokiem dojrzałam puszkę pepsi, ale w tym samym momencie zimna ręka wsunęła się pod moją koszulę. Krzyknęłam lekko i odwróciłam się. Ujrzałam faceta. Był może kilka lat starszy ode mnie, stoi tu. Ma uśmiech na twarzy i oczy wypełnione pożądaniem.
- Cześć kochanie - powiedział. Zmarszczyłam nos, gdy jego zapach dotarł do moich nozdrzy. Jest pijany. Chcę go odepchnąć, ale jego ręka chwyciła mocno za mój nadgarstek - Gdzie idziesz? - Spytał - Nie chcesz się zabawić?
- Nie z tobą, nie! - Przygryzłam wargę i spróbowałam wykręcić się z jego uścisku.
- Jest dobrze - szepnął - idziesz ze mną. Teraz jest czas na zabawę - mały uśmieszek rozciągnął się na jego twarzy. Zaczął ciągnąć mnie przez tłum.
- Nie, puść! - Krzyknęłam. Zaczęło docierać do mnie, co chce ze mną zrobić ten facet. Mężczyzna zatrzymał się i odwrócił w moją stronę. Delikatnie położył palec na moich ustach.
- Nie płacz, kochanie, wszystko będzie w porządku - Pochylił głowę i mocno wpił się w moje wargi. Jego język bezproblemowo zagłębił się w moich ustach. Zaczęłam płakać, wtedy też jego oczy pociemniały - nie powinnaś tego robić, kochanie - powiedział, a jego ręka podniosła się i uderzyła mnie w policzek. Krzyknęłam z bólu, przez co potknęłam się.
- Teraz, dalej - szepnął. Sięgnął po moją dłoń, aby za chwilę ponownie mocno złapać mnie za rękę.
- Nie - szepcę. Staram się wyciągnąć rękę, ale umacnia swój uścisk. Jestem pewna, że będę miała siniaki.
- Ona nie chce iść z tobą - odzywał się inny głos. Spojrzałam w górę, aby zobaczyć, skąd on pochodzi. Jest tego samego wzrostu, może trochę wyższy od mojego dręczyciela. Ma brązowe włosy i brązowe, czekoladowe oczy. Przymknęłam powieki. Czy ta noc będzie jeszcze gorsza?
Nagle usłyszałam głośny krzyk nieznajomego, a moja ręka została uwolniona . Brązowooki chłopak nie może mi nic zrobić, dlatego też stanęłam na równe nogi i podbiegłam do drzwi. Nacisnęłam na klamkę, aby je otworzyć, ale niefortunnie potknęłam się i spadłam ze schodów werandy. Szybko się podniosłam, ale w tym samym momencie usłyszałam kroki za sobą. Szybko ściągnęłam buty Courtney i rozpoczęłam bieg środkiem ulicy.
- Poczekaj! - Usłyszałam głos za mną. Po chwili już poczułam rękę na moim ramieniu. Obróciłam się i teraz już stoję przed nim. Jego czekoladowobrązowe oczy patrzą na mnie i uważnie studiują moją twarz.
- Nie otrzymałem podziękowania - mruknął.
- Za co? - spytałam cicho. Stoję tutaj sama z chłopakiem, który może zrobić mi krzywkę w każdej sekundzie. Mój mózg zaczął obmyślać plan ucieczki. Zakręt za rogiem jest idealną kryjówką.
- Za uratowanie życia - odpowiedział - Tamten człowiek chciał cię zgwałcić - zaczął po prostu. Poczułam przypływ krwi do policzków.
- Dzięki - wymamrotałam, po czym wlepiłam wzrok w ziemię. Daję sobie pięć sekund. Nie ufam mu.
- Zabiorę cię - powiedział. Moje serce się zatrzymało. To się stanie za chwilę, teraz, prawda? Wzięłam głęboki oddech i zaczęłam biec w stronę mojego schronu. Usłyszałam, że mnie goni i zanim zdążyłam się zorientować pchnął mnie do alei.
- Nie, proszę nie - łkałam - Zrobię wszystko - chłopak zaczął się śmiać.
 - Nie zamierzam cię skrzywdzić - zamamrotał cicho po chwili. Jego obie ręce są na moich ramionach, jednocześnie przyciskając mnie do muru. Słabe światło odbija się w jego brązowych oczach. Jego lewa ręka z mojego lewego ramienia przeniosła się do lewej kieszeni moich spodni. Jego oczy cały czas obserwują moją twarz, nawet na sekundę nie spuścił z niej wzroku. Wyciągnął mój telefon, odwrócił się i zaczął w nim grzebać. Kiedy skończył wsunął go z powrotem do kieszeni i pochylił się w milczeniu. Czułam jego ciepły oddech na swoich ustach. Zamknęłam oczy, myśląc, że zamierza mnie pocałować, ale on odsunął się i zaczął się śmiać.
- Dobranoc, aniele - szepnął. Wyciągnął się i odszedł. Widzę tylko jak jego cień znika, a podmuch zimnego wiatru powoduje ciarki na moim ciele. Zaczęłam krążyć po alejce, chcąc zadzwonić do Courtney, ale jedna nowa wiadomość zamigała mi na ekraniku mojego telefonu. Otwieram ją.
Od: Liam.
Słodkich snów, aniele.
                                                  ***
Zauważyłam BMW Courtney. Zdenerwowana rzuciłam jej buty na tylne siedzenie auta.
- Nigdy więcej ich nie włożę - Warknęłam, a Courtney tylko przywróciła oczami i ruszyła.
- Wyglądasz gorąco, nie wiem w czym problem - Odparła.
- Zostałam prawie zgwałcona - powiedziałam. Courtney gwałtownie wcisnęła hamulec, przez co wpadłam na przednią szybę.
- AŁ! - jęknęłam. Bez zbędnego tłumaczenia chwyciłam za mój pas i zapięłam go, zanim Courtney ponownie ruszy.
- Co się stało, wszystko w porządku? Jak uciekłaś? - Jej pytania przylepiły się do mnie jak muchy do miodu.
- Uratował mnie pewien chłopak - odpowiedziałam.
- Był słodki? Powiedz mi, że jest słodki! - Skinęłam głową.
- Był uroczy. Kiedy uciekłam, poszedł za mną - powiedziałam.
- Nie mogę uwierzyć - wymamrotała - nie lubisz imprez, a masz więcej zabawy, niż ja - odpaliła samochód i wróciła do jazdy.
- Skoro o tym mowa, możesz prowadzić? - Zapytałam.
- Relaks, Liz. Jestem trzeźwa. Wystarczy - powiedziała.
- Na pewno? Bo mogę jechać, jeśli chcesz - powiedziałam.
- Liz, zamknij się i opowiedz mi o swoim facecie zagadce. Jak on wygląda?
- Dobrze - zaczęłam - Miał brązowe oczy, brązowe włosy.
- O mój Boże! - Courtney pisnęła.
- Co? - Zapytałam, opierając się o drzwi.
- Jesteś w nim zakochana - powiedziała.
- Nie jestem!
- Musisz to przyznać! - Krzyknęła.
- Stop, zwolnij! - Courtney znów zahamowała i uderzyła głową w deskę rozdzielczą .
- Jesteś w domu! - zaśpiewała, kiedy ja powoli wysiadłam z samochodu - Jutro opowiesz mi wszystkie szczegóły, panienko - Courtney mamrotała, jednocześnie spuszczając szybę w dół. Skinęłam głową, nie miałam siły przedrzeźniać się z nią. Zwłaszcza teraz, kiedy jest w takim stanie. Courtney roześmiała się i machnęła swoje truskawkowo-blond włosy za ucho. Zaśmiałam się lekko. Kocham Courtney jak siostrę, ale ona nie miała pojęcia, jak bardzo zazdroszczę jej wyglądu.
- Dobranoc, Lizzie! - Courtney nadepnęła na gaz i odjechała. Obserwowałem ją jeszcze przed odpaleniem silnika, żeby potem po schodach wejść do domu.
Przeszłam przez drzwi i cicho pobiegłam na górę. Mama spała. Była już późna noc. Weszłam do swojego pokoju i szybko wskoczyłam pod prysznic, chcąc zmyć smród alkoholu z siebie. Kiedy skończyłam owinęłam się ręcznikiem i wróciłam do sypialni. Skierowałam swój wzrok na łóżko, na którym leżał mój dzwoniący aktualnie telefon. Szybko go podniosłam i otworzyłam wiadomość.
Od: Liam.
Ładny strój. Nie mogę się doczekać, aby zobaczyć cię bez niego :)
Szybko podeszłam do mojego okna i dostrzegłam, że czarny samochód odjeżdża z mojej kamienicy. Rzuciłam z powrotem telefon na łóżko i pociągnęłam zasłony na dół. Dokładnie je sprawdziłam, zanim zdjęłam ręcznik i wsunęłam na siebie piżamę.


Witajcie kochani. Z racji, że nie spotkałam się jeszcze z żadnym tłumaczeniem Darka o Liamie, postanowiłam być tą pierwszą (chyba). Co prawda mój angielski nie jest doskonały, ale postaram się tłumaczyć jak najlepiej i włożę w to całe serce. Mam nadzieję, że Wam się spodoba :)